Piano piano
Blijf op de hoogte en volg Richard
23 Mei 2018 | Italië, Monterosi
Rome komt nu echt in zicht, dus wordt het tijd om goed te plannen. Ik moet natuurlijk niet voor mijn verjaardag al daar zijn. Eergisteren ging de etappe naar Sutri, een plaatsje dat bekend staat om de archeologische vondsten. Er is een heel complex met grotten, een anfitheater en een mitreo, een kerk ter ere van de god Mitra, god van het licht en beschermer van het goede. De weg erheen was ook prachtig. Dwars door een natuurgebied tussen 2 wallen van tufsteen, een slingerend pad langs een kabbelend beekje, constant omhoog en omlaag lopend, en een paar keer over het beekje met een boomstambruggetje, waarvan de stammen niet tegen elkaar lagen, en je dus over 1 stam je evenwicht moest bewaren. Ik krijg steeds meer bewondering voor de evenwichtsbalk oefeningen van mijn nichtje Verena! Onderweg kwam ik een jonge francaise tegen met een enorme rugzak. Ze bleek een complete kampeeruitrusting bij zich te hebben. Omdat ze 3 maanden ging lopen vond ze ostello's en andere onderkomens te duur, dus gaat ze wildkamperen. Ze is nog niet aangevallen door wilde beesten. Wel hoorde ze een keer een everzwijn vlakbij, toen heeft ze het geluid van een hond nagedaan, en maakte het beest zich snel uit de voeten. Je moet er maar opkomen...
Vlak voor Sutri kwam ik het Duitse echtpaar Peter en Hildegardt tegen. Zij doen steeds stukken van 3 weken, en gaan nu naar Rome. Van hen kreeg ik een tip voor een b&b in Monterosi waar ik een dag later heen zou gaan. Een goede tip, ik ben hier nu 2 dagen. Vanochtend een uitgebreid ontbijt gehad, en ik heb een uur met de gastvrouw gekletst, wat een leuk mens! Een bejaarde dame die dit niet voor het geld doet, mijn bankbiljetten werden met een magneetje op de koelkast geklikt. Dat is voor het gas, water en licht zei ze.
Ze woont hier met 2 dwergpapegaaien en de 10-jarige poes Pepe. De slakken en de kikkers telt ze voor het gemak niet mee, evenmin als de schildpad van de buren die soms onder het hek door kruipt. Pepe blijft gelukkig dicht bij huis, ze is al 13 katten kwijtgeraakt in de loop der tijd. Ze worden aangereden, door een hond gegrepen of zelfs gedood door mensen. Een aantal mensen in het dorp heeft een hekel aan katten. De katten zijn voor mijn hospita meer dan dieren alleen, een soort familie, en ze kan niet begrijpen dat er mensen zijn die ze vermoorden. Ik ook niet trouwens...
Ze had het ook over een mentaliteitsverandering bij de jeugd. Die zien de schoonheid van hun eigen land niet meer (het mooiste land ter wereld volgens de signora) en gaan liever naar het buitenland op vakantie in een all-in resort.
Vanmiddag naar het meertje gelopen, het Lago di Monterosi. Een meertje met een doorsnee van ongeveer 700 meter. Op een bord stond welke vissen erin voor kwamen; karpers, alen, baarzen, zeelt. Ze keken allemaal behoorlijk boos, dus ik heb me niet in het water gewaagd. Een rondje lopen mislukte, vanwege een enorm golfterrein met metershoog hek.
De planning is af, komende 4 dagen loop ik naar Rome. In korte etappes zoals gezegd... rustig aan. Piano piano!
Ciao!
Vlak voor Sutri kwam ik het Duitse echtpaar Peter en Hildegardt tegen. Zij doen steeds stukken van 3 weken, en gaan nu naar Rome. Van hen kreeg ik een tip voor een b&b in Monterosi waar ik een dag later heen zou gaan. Een goede tip, ik ben hier nu 2 dagen. Vanochtend een uitgebreid ontbijt gehad, en ik heb een uur met de gastvrouw gekletst, wat een leuk mens! Een bejaarde dame die dit niet voor het geld doet, mijn bankbiljetten werden met een magneetje op de koelkast geklikt. Dat is voor het gas, water en licht zei ze.
Ze woont hier met 2 dwergpapegaaien en de 10-jarige poes Pepe. De slakken en de kikkers telt ze voor het gemak niet mee, evenmin als de schildpad van de buren die soms onder het hek door kruipt. Pepe blijft gelukkig dicht bij huis, ze is al 13 katten kwijtgeraakt in de loop der tijd. Ze worden aangereden, door een hond gegrepen of zelfs gedood door mensen. Een aantal mensen in het dorp heeft een hekel aan katten. De katten zijn voor mijn hospita meer dan dieren alleen, een soort familie, en ze kan niet begrijpen dat er mensen zijn die ze vermoorden. Ik ook niet trouwens...
Ze had het ook over een mentaliteitsverandering bij de jeugd. Die zien de schoonheid van hun eigen land niet meer (het mooiste land ter wereld volgens de signora) en gaan liever naar het buitenland op vakantie in een all-in resort.
Vanmiddag naar het meertje gelopen, het Lago di Monterosi. Een meertje met een doorsnee van ongeveer 700 meter. Op een bord stond welke vissen erin voor kwamen; karpers, alen, baarzen, zeelt. Ze keken allemaal behoorlijk boos, dus ik heb me niet in het water gewaagd. Een rondje lopen mislukte, vanwege een enorm golfterrein met metershoog hek.
De planning is af, komende 4 dagen loop ik naar Rome. In korte etappes zoals gezegd... rustig aan. Piano piano!
Ciao!
-
24 Mei 2018 - 16:26
Brigitte:
Over 4 dagen in Rome, dat komt dichtbij! Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat het is omgevlogen!
Na even googelen kwam ik er achter dat het woordje piano in het Italiaans nog andere betekenissen heeft, weer wat geleerd :-) -
24 Mei 2018 - 19:45
Wilma:
Afgaande op je beschrijvingen heb je ontzettend veel gezien en lijkt het ook of je steeds meer kunt opnemen uit de omgeving, heel bijzonder. De taal wordt natuurlijk ook steeds meer vertrouwd daar.
Ciao! -
25 Mei 2018 - 10:27
Ruud:
Hallo Richard,
Leuk dat je zo veel verschillende mensen ontmoet; dat krijg je als je alleen loopt. En... je moet er een beetje voor open staan en dat doe je blijkbaar. We zijn net terug uit Schotland dus we hadden heel wat leeswerk in te halen. Zo te zien lig je op schema. Buon divertimento e buon viaggio!
O ja, volgens mij is omstreeks deze tijd het jaarlijkse "Carciafata" in Bassano. Ben je eenmaal op het terrein dan kun je je hart ophalen aan artisjokken (sindsdien haat ik die dingen), wijn en heerlijke broodjes
Hartelijke groeten, ook van Marja -
26 Mei 2018 - 08:26
Hans:
Hoi Richard,
Gek hoor dat je het einddoel in zicht hebt.
Aan de ene kant lijkt het dat het supersnel gaat
maar aan de andere kant lijkt het alsof je al jaren
als een pelgrim reist.
Geniet nog van de laatste kilometers en (het grote, drukke) Rome zal wel even
wennen zijn na weken in de natuur, kloosters, rust, kleine dorpjes en veel
spontane ontmoetingen.
We horen het nog wel.
groetjes van Jacqueline, Hans en Freek -
27 Mei 2018 - 11:17
Diana:
Waarom moet ik nou toch aan Fredje denken? ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
